Bez większych problemów można również ułożyć instalację centralnego odkurzania, na którą zdecydowaliśmy się dopiero w trakcie budowy. Łatwo wykonać wówczas przeprzebicia w ścianach i stropach, a także wykonać bruzdy oraz ekrany osłaniające. Najtrudniejsze do wykonania będzie oczywiście założenie instalacji centralnego odkurzania w trakcie użytkowania domu. Wymaga to bowiem uciążliwego dla domowników kucia ścian.
Rury odprowadzające zanieczyszczenia do jednostki centralnej są stosunkowo grube i trudno byłoby je inaczej zakryć. Dla właściwego funkcjonowania instalacji odkurzania istotne jest właściwe rozmieszczenie przewodów i gniazd. Przebieg przewodów przystosowuje się do usytuowania jednostki centralnej oraz miejsc, w których mają pojawić się gniazda ssące. Tych ostatnich powinno być jak najmniej. Muszą być jednak rozmieszczone w taki sposób, żeby można było z nich sięgnąć wężem do każdego miejsca w domu.
Gniazda umieszcza się nisko nad podłogą, najlepiej w centralnych punktach każdej kondygnacji. Dobrze jest wybierać miejsca mało eksponowane (np. za drzwiami na korytarzu). Aby potwierdzić trafność ich rozmieszczenia, warto wyrysować na papierze milimetrowym (z zachowaniem skali) rzuty poszczególnych kondygnacji, a następnie zaznaczyć planowane gniazda. Trafność rozplanowania będzie można sprawdzić wykorzystując kawałek nitki odpowiadający w skali rysunku wężowi ssawnemu długości 9 m. Nitkę przypina się kolejno w tych miejscach, gdzie zaznaczone są gniazda, a następnie sprawdza zasięg „węża".
Przewody można rozprowadzić: w bruzdach ściennych, w kanałach wentylacyjnych (jeśli mają odpowiednio duży przekrój), w kanałach instalacji centralnego ogrzewania, instalacji wodnokanalizacyjnej, pod schodami, pod podłogą (pod sufitem piwnicy) lub we wnękach szaf. Można je również ukryć za płytami gipsowo-kartonowymi. Zawsze należy się starać, aby instalacja była możliwie jak najkrótsza i miała jak najmniej załamań (te, które są nieuniknione, powinny mieć łagodny przebieg). Długa instalacja z licznymi załamaniami stwarza spore opory przepływu powietrza (osłabiają siłę ssącą).
Pion (lub piony) dobrze jest zaplanować w centralnej części budynku. Gniazda ssące warto połączyć z instalacją krótkimi kolanami i dodatkowymi odcinkami poziomymi lub pionowymi. Zabezpiecza to skutecznie przed przedostaniem się do przewodu magistralnego wessanych przypadkowo długich przedmiotów (na przykład długopisów), które mogłyby uszkodzić jednostkę centralną.
Rury przycina się do odpowiedniej długości, obcinakiem do rur z PVC. Ich końce należy wygładzić. Uniknie się w ten sposób powstawania „zadziorów", które mogłyby w przyszłości zatrzymywać zanieczyszczenia. Poszczególne odcinki rur łączy się kształtkami przy użyciu kleju. Ważne, aby klej nanosić zawsze na koniec rury, a nie na kształtkę! Zapobiega to jego ewentualnym wyciekom do wnętrza instalacji.
Instalacja centralnego odkurzacza nie jest trudna do wykonania, ale jej projekt oraz ułożenie zdecydowanie najlepiej jest jednak zlecić wyspecjalizowanej firmie. Poprawianie naszych ewentualnych błędów może bowiem wymagać kucia ścian albo wymiany jednostki centralnej na mocniejszą (a co za tym idzie droższą!).
Jednostki centralne montuje się przeważnie w najniższym miejscu instalacji. Nawet stosunkowo ciężkie zanieczyszczenia są wówczas łatwo transportowane przewodami ssawnymi. Jeżeli ze względu na układ pomieszczeń jednostka centralna musi zostać umieszczona nad najniższym punktem instalacji (do 3 m), trzeba wybrać urządzenie większej mocy. Odległość między jednostką centralną, a zewnętrzną ścianą budynku, w której usytuowany będzie otwór wyrzutni powietrza, nie powinna przekraczać 6 m. Jeżeli przewód wylotowy będzie dłuższy, może to spowodować nadmierne opory przepływu powietrza (niewłaściwe działanie instalacji). Jeżeli przewód musi być dłuższy, rozwiązaniem jest zwiększenie średnicy przewodu wyrzutowego.
(Fotografia tytułowa: Disan)
Najczęściej komentowane