Rury i kształtki (kolana, trójniki itp.) lepiej kupować od jednego producenta, aby mieć pewność, że będą dobrze do siebie pasowały, nawet minimalna różnica wymiarów może być bowiem przyczyną kłopotów. W instalacjach wykonanych z tworzyw sztucznych to właśnie wysoka cena kształtek bardzo podnosi cenę materiałów, natomiast w instalacjach z miedzi bardziej kłopotliwe, a więc i droższe jest wykonawstwo.
Miedź. Instalacje wykonane z miedzi są obecnie bardzo popularne. Rury mogą być sztywne - z miedzi twardej i te są sprzedawane w prostych odcinkach lub elastyczne - z miedzi miękkiej, które są sprzedawane w zwojach. Rury miedziane nadają się na instalacje wody ciepłej i zimnej. Rury z miedzi twardej łączy się przez spawanie, z miękkiej - przez lutowanie. Przewody miedziane prowadzone przez nieogrzewane pomieszczenia trzeba dobrze otulić izolacją cieplną, bo miedź bardzo dobrze przewodzi ciepło.
Uwaga! Miedź jest mało podatna na korozję, jednak nie nadaje się do wody o odczynie pH mniejszym lub równym 7, gdyż działa ona agresywnie na miedź, wskutek czego stężenie jonów tego metalu w wodzie wielokrotnie przekracza dopuszczalne wartości.
Stal. Rury stalowe stosuje się coraz rzadziej, co wynika z ich podatności na korozję, znacznej masy i kłopotliwego wykonawstwa (zwykle na połączenia gwintowane). Choć mają też zalety: są bardzo odporne na wysoką temperaturę, a ich wydłużalność termiczna jest niewielka, w nowych domach jednorodzinnych raczej się ich nie stosuje, choć są powszechne w starszych instalacjach. Jeśli decydujemy się na remont takiej instalacji, nie należy w niej montować elementów miedzianych (rur, kształtek, wymiennika ciepła w kotle c.o.), bo wtedy stal szybko skoroduje. Jeśli nie ma innej możliwości, elementy stalowe powinny znaleźć się w instalacji przed miedzianymi (patrząc od źródła wody), jeśli jednak instalacja jest wyposażona w obieg c.w.u., to takie rozwiązanie nic nie pomoże. Dlatego do zmodernizowania takiej instalacji wodociągowej lepiej zastosować rury z tworzyw sztucznych niż miedziane.