Jest ono zdecydowanie tańsze w eksploatacji od elektrycznego, ponieważ instalację zasila ciepła woda z kotła c.o. Najlepiej jest zastosować kocioł kondensacyjny, który dzięki bardzo wysokiej sprawności pozwala na uzyskiwanie doskonałej efektywności przy zachowaniu niskiej temperatury wody zasilającej.
Eksploatacja ogrzewania elektrycznego jest droższa niż wodnego, z uwagi na wysoką cenę energii. Najczęściej jest ono stosowane jako dodatkowe źródło ciepła, które podnosi komfort użytkowania pomieszczeń (ciepła podłoga), albo też służące do ich okresowego ogrzewania (dotyczy to przede wszystkim łazienek).
Niewątpliwą zaletą ogrzewania podłogowego elektrycznego jest szybki czas reakcji - podłoga, a zatem i pomieszczenie nagrzewają się szybciej niż w przypadku ogrzewania podłogowego wodnego. Decyzję o ułożeniu ogrzewania podłogowego należy podjąć jeszcze w okresie kiedy dom jest w stanie surowym. Umożliwi to ustalenie poziomów podłóg (z uwzględnieniem niezbędnej izolacji cieplnej) oraz grubości wylewek podłogowych. Na tym etapie trzeba również zadecydować, jaki rodzaj podłogówki wybierzemy, a więc czy będzie to ogrzewanie wodne, czy też elektryczne oraz z jakiego źródła zasilania będziemy korzystać.
NIUANSE PROJEKTOWANIA
Ogrzewanie podłogowe, a zwłaszcza wodne, powinno być zaplanowane przez projektanta instalacji grzewczych. Pozwoli to uniknąć wielu kłopotów i rozczarowań. W przypadku podłogówki na wybór odpowiedniego rozwiązania ma wpływ wiele czynników:
• straty cieplne pomieszczenia,
• planowana temperatura powietrza,
• udział powierzchni grzejnej w stosunku do wielkości pomieszczenia,
• rodzaj posadzki,
• maksymalna temperatura wody zasilającej.
W przypadku domów o dobrej ciepłochronności maksymalna wielkość strat cieplnych wynosi 60-70 W/m2.
Dotyczy to jednak stosunkowo krótkich okresów, gdy temperatura zewnętrzna spada poniżej -15°C. Jeśli w domu mają być zainstalowane również inne źródła ciepła (np. grzejniki lub kominek z wkładem) to można przyjąć, że zapotrzebowanie na moc grzewczą pochodzącą z podłogówki nie powinno przekraczać 50 W/m2.
Warunkiem komfortowego funkcjonowania instalacji jest utrzymanie temperatury ogrzewanej podłogi na możliwie niskim poziomie, przy jednoczesnym zapewnieniu pożądanej temperatury w pomieszczeniu.
W praktyce przyjmuje się, że maksymalna dopuszczalna temperatura podłogi nie może być wyższa niż 28°C.
Wyjątek stanowią łazienki, gdzie można ją podwyższyć do 32°C. Przy takich założeniach moc cieplna oddawana do pomieszczenia (przy maksymalnym zagęszczeniu rur w odstępach co 10 cm) nie przekracza 100 W/m2, przy czym trzeba również uwzględnić spadek przekazywanej mocy powodowany różnymi własnościami izolacyjnymi warstw posadzkowych.
(Fotografia tytułowa: ANB)
Najczęściej komentowane